|
|
ردیف در موسیقی چیست ؟
قطعاتی که تمامی موسیقی سنتی ایران را شکل می‌دهد ، همگی با هم به عنوان ردیف موسیقی شناخته شده اند. ین ردیف مجموعه‌ای از قطعات کاملاً مشخص شده نیست بلکه به‌عنوان انگاره‌های ملودیک است که بر مبنای آنها به دادگاه سازی ها انجام می گیرد .
یک قطعه واحد هرگز در دو بار اجرا ( حتی در همان روز و از همان نوازنده ) کاملاً یکسان به آوایش در نمی آید . همین شیوه باعث ایجاد مشخصه‌های برای قطع خواهد بود . عملاً در اجرا و نه حتی در تدریس جزء جزء اساسی فرا گرفته نمی شود .
واژه ردیف به قطعاتی که هر یک از ۱۲ دستگاه را شکل می‌دهد نیز گفته می شود.برای مثال ردیف شور ، شامل همه قطعاتی است که در دستگاه شور قرار دارند . از جمله درآمد ، گوشه ها و تکه های مخصوص مجموعه که دستگاه شور خوانده می شود .
گوشه در موسیقی چیست ؟
گوشه عنوانی است عمومی که برای قطعات مشخصی به غیر از فرود که رپرتوار یک دستگاه را می سازند به کار می رود . از آن جایی که توان و اهمیت گوشه ها با هم بسیار فرق دارند و نیز از آنجا که عنوانی مجزا برای گوش های کوچک و کم اهمیت که اغلب در اجرای دستگاه‌ها منظور نمی‌گردند وجود ندارند ، اصطلاح تکه را برای این گوشه خفیف به کار می برند .
درآمد موسیقی چیست؟
درامد قطعه یا گروهی از قطعات در یک مقام یکسان است که توسط آنها دستگاه آغاز می گردد .
درآمد مهمترین بخش نمادی و نمونه دستگاه به شمار می آید و معرف مقام و پایه اصلی دستگاه است . روش ها و تکنیک هایی که در تعاقب آن می آیند ، اغلب مقام و مایعی جدا داشته و همچنین دارای نامهای مشخص کننده خود هستند . بنابراین هویت هر دستگاه در درآمد آن ظاهر می گردد .
ضربی خوانی به دلیل بداهه بودنش تسلط بسیار زیادی می خواهد . اگر ضربه خواننده یا نوازنده کمی ضعیف باشد این هنر پیشرفت نخواهد کرد تا اواخر دوران قاجار و اواسط دوران رضا شاه هنوز افرادی مانند رضا روانبخش حسین تهرانی و همدانیان با کیفیت های مختلف به این هنر اعتبار جدیدی دادند ضربی خوانی بیشتر هنر تنبک نوازان بود که به ضرب مسلط بودند و با صدای دو دانگ به این کار مبادرت می ورزیدند. همچون : حاجی خان و عبدالله خان دوامی .
به مرور زمان ، در اثر تکامل ضربی خوانی به هنر بسیار ظریفی مبدل شد و به شیوه های متفاوتی تقسیم گردید ، استفاده از ضرب های پیچیده و خرد کردن آن در پایه های گوناگون ، گاهی کار نوازنده را بسیار مشکل می کرد .
آموزشگاه موسیقی
اصولاً ضربی خوانی هنری بود که خوانندگان رسمی به آن علاقه ای نشان می دادند و آن را برای شخصیت شان کوچک می‌شمردند این فرم بیشتر در دست نوازندگان و خوانندگان ضرب نوازی یهود و مطرب های روحوضی بود
تصنیف یکی از فرم هایی است که در بستر فرهنگ رسمی یا هنری ایران زمین رشد کرده است . یکی از بارزترین مشخصه های آن" تصنیف کردن" (ساختن) آن است .
شاید به همین دلیل مشابه گرفتن واژه" ترانگ" یا ترانه- که سازندگان آن معلوم نیست و شخص به خصوصی آن را تصویب نکرده و توده‌های مردم بر پایه نیازهای شان آن را به وجود آورده اند با " تصنیف "زیاد درست نباشد .
یا با یکی از دانگ های مقامات اشتقاقی به آن راه می یابند باید توجه داشت که در تشکیل مقامات پیوندی دانگ اول مقام سر دستگاه دخیل نمی باشد همچون مقام شکسته در ماهور که برای فرود به سر دستگاه از دانگ اول مقام( فیلی )بهره جسته بر شاهد آن قرار می گیرد
|
|
ارسال شده در تاریخ ۱۳۹۹ هجدهم خرداد ساعت 7:09 AM توسط neda2020
|
ارسال نظر
|